Infekcja grzybicza wciąż pozostaje grupą schorzeń często nierozpoznawanych i co się z tym wiąże – źle leczonych. Błędem jest jednak także włączenie leczenia przeciwgrzybiczego bez wyniku badania mikologicznego. Należy podkreślić, że grzybice pozostają chorobami o bardzo dużej nawrotowości, pomimo że wachlarz dostępnych preparatów przeciwgrzybiczych stale się poszerza, a profil bezpieczeństwa i skuteczności tych leków jest coraz lepszy. Dynamiczny rozwój medycyny pociąga za sobą wzrost zachorowań na grzybice skóry i błon śluzowych. spis treści 1. Grzybice skóry owłosionej głowy 2. Diagnostyka mikologiczna 3. Leczenie chorób skórnych 4. Leczenie ogólne grzybicy skóry głowy 5. Leczenie miejscowe grzybicy głowy rozwiń 1. Grzybice skóry owłosionej głowy Zobacz film: "Dlaczego warto wykonywać badania profilaktyczne?" Grzybica skóry głowy spotykana jest najczęściej u dzieci, które zostają zarażone poprzez kontakt bezpośredni (od chorego zwierzęcia lub innego dziecka) lub pośredni. Grzybicę skóry owłosionej głowy można podzielić na trzy główne jednostki chorobowe: grzybica strzygąca, grzybica drobnozarodnikowa, grzybica woszczynowa. W przypadku grzybicy drobnozarodnikowej powierzchownej (Microsporum canis, Microsprum audouinii) na głowie można zauważyć liczne ogniska złuszczające z jakby równo przystrzyżonymi włosami. Podobne ogniska wyłysienia o również złuszczającej się powierzchni, ale zdecydowanie mniej liczne, w obrębie których włosy „ułamane” są na różnej długości, spotyka się w grzybicy strzygącej powierzchownej (Trichophyton violaceum, Trichophyton tonsurans). Zapalny guz lub naciek, bardzo bolesny, z którego wydobywa się treść ropna to natomiast obraz kliniczny grzybicy strzygącej głębokiej (Trichophyton verrucosum, Trichophyton mentagrophytes var mentagrophytes). Można się nią zarazić na przykład od chorych zwierząt gospodarskich. Kolejną odmianą grzybic skóry owłosionej głowy jest grzybica woszczynowa (Trichophyton schoenleinii, grzyb antropofilny), obecnie bardzo rzadko spotykana w Polsce. W jej przypadku obserwuje się tak zwane tarczki woszczynowe, które są żółtymi strupami zawierającymi grzybnię oraz złuszczony naskórek. Dają charakterystyczny mysi zapach. Po wyleczeniu pozostawiają blizny i trwałe ogniska wyłysienia. 2. Diagnostyka mikologiczna Objawy grzybicy wywołane przez poszczególne gatunki mogą być bardzo różne. Ponieważ jednak w większości nie są to objawy patognomoniczne, rozpoznania grzybicy nie można opierać wyłącznie na obrazie klinicznym. Zdecydowaną koniecznością wydaje się zlecenie badań mikologicznych, które są standardem. Są to: bezpośrednie badanie mikologiczne, które wykonywane jest z użyciem 10-20% roztworu KOH. Stosuje się również DMSO oraz tusz Parkera. Ostatnio opisywaną metodą jest także badanie z kalkofluorem - substancja ta wiąże się z chityną i celulozą, a reakcja ta daje świecenie w obecności promieniowania ultrafioletowego. Badanie to daje znacznie mniejszy odsetek wyników fałszywie ujemnych. pośrednie badanie mikologiczne, które polega na założeniu hodowli na podłożu Sabourauda z dodatkiem aktidionu oraz chloramfenikolu. Podłoże to inkubuje się w odpowiedniej temperaturze (drożdże w temp. 37ºC, grzyby pleśniowe i dermatofity w temperaturze pokojowej). Wynik hodowli znany jest po około 2-3 tygodniach. 3. Leczenie chorób skórnych Aktualnie świat farmaceutyczny oferuje nam coraz większą liczbę nowych, zarówno miejscowo, jak i ogólnie działających preparatów przeciwgrzybiczych. Jednakże efekty lecznicze nadal nie są tak zadowalające jak byśmy oczekiwali. Problemem jest zarówno narastająca lekooporność, jak i szybkie reinfekcje. Grzyby, jako drobnoustroje posiadają wiele mechanizmów umożliwiających skuteczną eliminację leków. Należą do nich między innymi: zbudowana z chityny ściana komórkowa, utrudniająca przenikanie leku do wnętrza komórki, pleomorfizm i związana z tym różnorodność morfologiczna grzybów, zdolność wytwarzania form zarodnikowych i przetrwalnikowych (chlamydospor), zdolność do wytwarzania enzymów lipolitycznych i hydrolitycznych, które ułatwiają inwazję grzyba, ale również mogą chronić grzyby przed rozmaitymi czynnikami toksycznymi do których należą również leki. Leczenie przeciwgrzybicze, szczególnie w przypadku ogólnoustrojowego podawania leku, powinno być zlecane wyłącznie po potwierdzeniu infekcji grzybiczej poprzez badania mikologiczne. Działanie takie jest rozsądne z dwóch powodów: ryzyko wielolekooporności drobnoustrojów, podobieństwo różnych stanów chorobowych, które mogą imitować grzybice skóry i paznokci (nawet dla dermatologów odróżnienie infekcji grzybiczej od innego schorzenia o podobnym przebiegu tylko na podstawie badania klinicznego jest bardzo często niemożliwe). W terapii przeciwgrzybiczej najważniejszy jest dobór preparatu ze względu na jego skuteczność i bezpieczeństwo stosowania. 4. Leczenie ogólne grzybicy skóry głowy Grzybice skóry owłosionej głowy oraz postać głęboka grzybicy skóry brody wymaga leczenia ogólnego. Stosuje się: gryzeofulwinę w dawkach 10-25 mg/ kg/ dobę u dzieci i 500-1000 mg u dorosłych, itrakonazol w dawkach 3-5 mg/ kg/ dobę u dzieci i 100-200 mg/ dobę u dorosłych, (powinien być stosowany po 16 roku życia), terbinafinę w dawce 62,5 mg/ dobę przy masie poniżej 20 kg, w dawce 125 mg/ dobę przy masie 20-40 kg, w dawce 250 mg/ dobę przy masie powyżej 40 kg; flukonazol w dawkach 6 mg/ kg/ dobę u dzieci i 50 mg/ dobę u dorosłych. Kuracja trwa 4-8 tygodni. W przypadku braku powodzenia można terapię wydłużyć do 12 tygodni. Należy pamiętać, że gryzeofulwina i itrakonazol wywierają lepszy efekt terapeutyczny w infekcjach Microsporum, a terbinafina w przypadku T. tonsurans. Ponadto w przypadku zakażeń wywołanych przez grzyby z rodzaju Microsporum leczenie powinno trwać nieco dłużej. Decyzję o zakończeniu leczenia podejmuje się po trzech ujemnych wynikach badań mikologicznych włosów w odstępach tygodniowych. 5. Leczenie miejscowe grzybicy głowy Miejscowe preparaty przeciwgrzybicze pełnią rolę jedynie wspomagającą. Badania wskazują jednak, że stosowane, wpływają na skrócenie terapii ogólnej. W infekcjach przebiegających z dużym odczynem zapalnym może dołączyć się infekcja bakteryjna. Wskazane są wówczas leki przeciwbakteryjne stosowane zarówno miejscowo, jak i podawane ogólnie. Miejscowe postępowanie przeciwgrzybiczne sprowadza się do: częstego mycia głowy zaleconymi preparatami przeciwgrzybicznymi, zawierającymi jod czy też po prostu wodą z mydłem. W przypadku grzybicy woszczynowej konieczne jest codzienne mycie głowy z równoczesnym usuwaniem strupów rozmiękczanych na przykład 10% oliwą salicylową; golenia lub strzyżenia tuż przy skórze włosów co 7-10 dni, co ma na celu usuwanie zakażonych jeszcze obwodowych części włosów (w przypadku liczniejszych ognisk strzyże się włosy na całej głowie); odkażania ognisk i ich otoczenia (na przykład 1,5-3% spirytusowym roztworem jodu) i równoczesnego stosowania maści przeciwgrzybicznych, odpowiednich do stanu ognisk. Systematyczne stosowanie leków przeciwgrzybicznych to klucz do skutecznego leczenia. Jeśli zmagasz się z grzybicą skóry owłosionej głowy, stosuj się do zaleceń lekarza, a objawy ustąpią. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy
Do objawów podmiotowych grzybiczego zapalenia ucha zewnętrznego zaliczamy: silne odczuwanie świądu. Infekcji skóry ucha zewnętrznego mogą towarzyszyć symptomy zapalenia ochrzęstnej. Z kolei zakażenie grzybicze Candida spp. charakteryzuje się smolistą papkowatą wydzieliną lub rumieniowo zmienioną skórą przewodu słuchowegoGrzyby są powszechnie występującymi drobnoustrojami, które zazwyczaj są zupełnie niegroźne dla zdrowych osób. Niektóre z grzybów wchodzą w skład naturalnej flory organizmu. Mimo tego grzybice powierzchowne (skóry, włosów, paznokci, błon śluzowych) są częstym schorzeniem i choć na ogół nie są niebezpieczne, to z całą pewnością obniżają komfort życia chorego. Zmiany grzybicze, oprócz tego, że nie wyglądają estetycznie, często powodują świąd, pieczenie, a nawet ból, utrudniając normalne funkcjonowanie. Jakby tego było mało – ich leczenie bywa długotrwałe i wymaga żelaznej dyscypliny. Co to jest grzybica? Infekcje wywołane przez grzyby mają zazwyczaj charakter egzogenny, co oznacza, że mają swoje źródło w środowisku zewnętrznym i są nabywane drogą oddechową, pokarmową lub wnikają przez uszkodzoną skórę. Sam kontakt z tego typu drobnoustrojem niekoniecznie oznacza rozwój choroby, ponieważ dodatkowo muszą zaistnieć czynniki predysponujące – miejscowe na skórze (wilgotność i skład lipidów powierzchniowych) oraz ogólnoustrojowe, z których najczęstszym jest osłabienie układu odpornościowego organizmu. Obniżona odporność, przemęczenie czy różne choroby mogą również doprowadzić do stanu, w którym grzyby bytujące w naszym ciele zaczną się niebezpiecznie namnażać, wywołując chorobę. Istnieje wiele czynników sprzyjających infekcjom grzybiczym, spośród których do najważniejszych można zaliczyć: cukrzycę,niedobory odporności (np. wirus HIV, nowotwory i in.),podeszły wiek, ciążę, zwiększone ryzyko zachorowania wśród dzieci,zaburzenia hormonalne (szczególnie u kobiet), niedoczynność tarczycy,urazy skóry i paznokci,niedobory witamin i minerałów (szczególnie żelaza, cynku, biotyny i witaminy A),otyłość,przyjmowanie leków z grupy antybiotyków, leków immunosupresyjnych, kortykosteroidów. Większość osób ma podstawową wiedzę na temat chorób grzybiczych – stawiając pomiędzy nimi znak równości. Apteki dysponują coraz szerszym asortymentem leków, stosowanych zewnętrznie, o działaniu przeciwgrzybiczym, które można nabyć bez recepty. Pozostaje jedynie jak najwcześniej wychwycić pierwsze objawy infekcji grzybiczej, aby skutecznie i w miarę szybko się z nią rozprawić. Ułatwieniem może być zamieszczona poniżej tabela, w której zaprezentowano najczęściej występujące grzybice z krótkim opisem objawów i sposobów leczenia. Rodzaje infekcji grzybiczej Grzybica paznokci Objawy (Przebarwienie, pogrubienie, zwiększona łamliwość, nadmierne rogowacenie i pobruzdowanie płytki paznokciowej. Najczęściej grzyby wnikają od wolnego brzegu paznokcia lub bocznych wałów paznokciowych),Leczenie (Jedna z najtrudniej poddających się leczeniu grzybic. Wynika to z faktu, że leki trudno penetrują głębsze warstwy paznokcia. Ponadto leczenie jest długie, ponieważ trwa do czasu odrośnięcia zdrowego paznokcia, a więc nawet do 12 miesięcy). Grzybica stóp Objawy (Odmiana międzypalcowa – najczęściej dotyczy III i IV przestrzeni międzypalcowej; początkowo występuje zaczerwienienie i świąd, a następnie maceracja i pękanie naskórka. Częsta u sportowców (stopa atlety). Odmiana potnicowa – występują liczne pęcherzyki, które mogą stworzyć zlewne ogniska. Odmiana złuszczająca – powstają ogniska złuszczania lub nadmiernego rogowacenia. Zajmuje podeszwy i boczne części stopy, często towarzyszy jej grzybica paznokci);Leczenie (Polega na zastosowaniu środków o miejscowym działaniu przeciwgrzybiczym. Szerokie spektrum działania wykazuje: Klotrimazol (Clotrimazolum), Mikonazol (Daktarin), Ketokonazol (Nizoral). Mogą być one zastosowane zarówno w infekcjach wywołanych przez dermatofity jak i przez drożdżaki. Do leczenia grzybicy stóp można zastosować leki, które działają wyłącznie na dermatofity, np.: Terbinafine (Lamisilatt, Undofen, Myconafine) Naftyfinę (Exoderil)). Grzybica skóry gładkiej Objawy (Charakteryzuje się występowaniem okrągłych rumieniowo-złuszczających zmian wyraźnie odgraniczonych. Obrzeże jest bardziej zaczerwienione, ze złuszczaniem i krostami. Zmiany stopniowo ustępują w części środkowej wykwitu, dlatego przypominają obrączkę);Leczenie (Polega na zastosowaniu środków o miejscowym działaniu przeciwgrzybiczym. Szerokie spektrum działania wykazuje: Klotrimazol (Clotrimazolum), Mikonazol (Daktarin), Ketokonazol (Nizoral). Mogą być one zastosowane zarówno w infekcjach wywołanych przez dermatofity jak i przez drożdżaki. Do leczenia grzybicy stóp można zastosować leki, które działają wyłącznie na dermatofity, np.: Terbinafine (Lamisilatt, Undofen, Myconafine) Naftyfinę (Exoderil)). Grzybica pachwin Objawy (Zmiany rumieniowo-złuszczające, wyraźnie odgraniczone, występujące w pachwinach, którym towarzyszy silny świąd.);Leczenie (Polega na zastosowaniu środków o miejscowym działaniu przeciwgrzybiczym. Szerokie spektrum działania wykazuje: Klotrimazol (Clotrimazolum), Mikonazol (Daktarin), Ketokonazol (Nizoral). Mogą być one zastosowane zarówno w infekcjach wywołanych przez dermatofity jak i przez drożdżaki. Do leczenia grzybicy stóp można zastosować leki, które działają wyłącznie na dermatofity, np.: Terbinafine (Lamisilatt, Undofen, Myconafine) Naftyfinę (Exoderil)). Grzybica skóry owłosionej Objawy (Często jest to choroba o nazwie łupież pstry. W jej przebiegu skóra łuszczy się, tworząc plamy o zabarwieniu różowo- lub żółto-brunatnym. Zmiany umiejscowione są na głowie, karku, plecach lub klatce piersiowej. W przebiegu choroby może wystąpić lekki świąd i zwiększone wypadanie włosów. Inną chorobą skóry głowy jest łupież łojotokowy . W wyniku nadmiernej produkcji łoju dochodzi do łuszczenia naskórka i rozmnażania się żyjących na skórze głowy grzybów. Charakterystycznym objawem są srebrzysto-białe łuski, tworzenie się wilgotnych miejsc na skórze głowy i wzmożone wypadanie włosów);Leczenie (Polega na zastosowaniu szamponów, zawierających lek o działaniu przeciwgrzybiczym, np. ketokonazol (Nizoral), cyklopiroks i oktopiroks (Pirolam, Sebiprox). Należy jednak pamiętać, że lek zawarty w szamponie musi odpowiednio długo mieć kontakt ze skórą i włosami, aby wykazać działanie. Po spienieniu pozostawiamy go na około 5 minut na głowie, a dopiero potem spłukujemy. Używamy szamponu 2-3 razy w tygodniu, a leczenie może potrwać nawet do 3 miesięcy. W przypadku silnego łuszczenia można zastosować preparaty zawierające w swoim składzie kwas salicylowy (Salicylol) lub mocznik (Cerkożel, Squamax), które normalizują nadmierne rogowacenie naskórka). Grzybica pochwy Objawy (Powodowana zazwyczaj przez drożdżaki z rodzaju Candida. Objawia się w postaci białych, serowatych upławów, którym towarzyszy silny świąd i zaczerwienienie warg sromowych. U mężczyzn może wystąpić zapalenie żołędzi i napletka, które często jest bezobjawowe lub powoduje zaczerwienienie i powstawanie płytkich nadżerek);Leczenie (Powodowana zazwyczaj przez drożdżaki z rodzaju Candida. Objawia się w postaci białych, serowatych upławów, którym towarzyszy silny świąd i zaczerwienienie warg sromowych. U mężczyzn może wystąpić zapalenie żołędzi i napletka, które często jest bezobjawowe lub powoduje zaczerwienienie i powstawanie płytkich nadżerek). Pleśniawki i zajady Objawy (Pleśniawki to białe, ścierające się naloty na błonie śluzowej jamy ustnej i języka. Zajady z kolei pojawiają się w kącikach ust w postaci bolesnych nadżerek i pęknieć);Leczenie (Popularnym preparatem na pleśniawki jest Aphtin. Zawiera on tetraboran sodu (boraks). Może być stosowany u dzieci powyżej 1 maksymalnie przez okres 5 dni. U dorosłych stosuje się go nawet do 10 dni. Oktenidyna w preparatach do stosowania na błonę śluzową, np. Octenisept lub Dentosept Mini). Grzybica a higiena W każdej grzybicy powierzchownej oprócz leczenia farmakologicznego kluczowe jest zachowanie odpowiedniej higieny. Ręczniki czy części garderoby, które mają kontakt z zainfekowaną skórą, należy codziennie zmieniać. Do mycia należy używać delikatnych kosmetyków, które nie niszczą warstwy ochronnej skóry oraz dbać, aby po każdym myciu dokładnie ją wysuszyć. Do tego celu można nawet użyć suszarki i lekko ciepłego strumienia powietrza. Choć dokładne oczyszczenie ciała jest niezwykle istotne, to nie powinno się doprowadzać do nadmiernego zmiękczenia i rozpulchnienia skóry, na przykład przez długie kąpiele. Warto pamiętać, że jednym z głównych czynników predysponujących do powstawania grzybic jest spadek odporności i w związku z tym bardzo pomocne w zwalczaniu tego typu infekcji jest stosowanie środków wspomagających układ odpornościowy. Będąc w ciąży warto pamiętać o skonsultowaniu z lekarzem wszelkiego leczenia farmakologicznego. Materiał nie stanowi i nie zastąpi porady lekarskiej.
Probiotyki wspomagają leczenie zakażeń drożdżakami i pomagają usunąć szereg związanych z przerostem Candidy objawów, takich jak m.in. trądzik, zespół jelita drażliwego, infekcje zatok i niedrożność jelit. Samodzielnie przygotowywane fermentowane warzywa, takie jak np. kiszona kapusta, są bogatym źródłem probiotycznych bakterii.
Na swędzenie skóry głowy cierpi 75% ludzi. Jego przyczyną najczęściej jest łupież, który powoduje podrażnienia i dyskomfort. Sprawdź, jak się pożegnać ze świądem skóry. Swędząca skóra głowy to problem, który dotyka wielu osób. Jego przyczyn może być wiele - od złej diety aż po choroby skórne. Podrażniona skóra głowy, próbując pozbyć się czynnika drażniącego, zaczyna złuszczać naskórek – stąd właśnie uczucie swędzenia. Chociaż łupieżu możemy się pozbyć odpowiednią pielęgnacją skóry głowy i włosów, to nie należy lekceważyć takich objawów. Świąd może być też objawem innych chorób. Zobacz także: Opalona skóra głowy - niebezpieczny i bolesny problem. Wiemy, jak ją ochronić Swędząca skóra głowy - przyczyny Niewłaściwa pielęgnacja Swędzenie i nadmierne złuszczanie mogą być spowodowane myciem głowy w zbyt wysokiej temperaturze wody lub zbyt twardej. Produkty do stylizacji i koloryzacji również mogą podrażniać skórę głowy podobnie jak szampony i odżywki zawierające parabeny, SLS-y i inne mocne detergenty. Kolejnym grzechem jest niedokładne wypłukiwanie kosmetyków z naszych włosów. Raz w tygodniu powinniśmy wykonać peeling skóry głowy oraz użyć oczyszczającego szamponu. Zapalenie mieszków włosowych Zapaleniu mieszków włosowych oprócz świądu i łupieżu towarzyszą również ropne krosty na skórze głowy. Tę chorobę powodują bakterie, dla których pożywką jest łojowe sebum wydobywające się z gruczołów. Ta przypadłość dotyka najczęściej mężczyzn i może występować również na torsie, twarzy, plecach czy miejscach intymnych. Pamiętajmy, że takich dolegliwości nie możemy bagatelizować i natychmiast powinniśmy się udać do dermatologa, który zastosuje leczenie farmakologiczne. Drożdżaki i grzybica skóry głowy Uporczywy świąd i łupież mogą powodować drożdżaki. Obecność drożdzaków poznamy również po łojotoku i zaczerwienionej skórze głowy. Poważniejszym problemem może być grzybica. Charakteryzuje się tym, że głowa swędzi nas tylko w jednym konkretnym miejscu, w którym została zainfekowana. W takim przypadku również niezwłocznie powinniśmy udać się do specjalisty i zacząć leczenie. W innym razie grzybica może prowadzić nawet do wyłysienia. Niedoczynność tarczycy Swędzeniu spowodowanemu chorobami tarczycy towarzyszy również przesuszenie całego ciała, nadmierne wypadanie włosów i problemy z utrzymaniem wagi ciała. Innymi przyczynami może być atopowe zapalenie skóry, łuszczyca czy wszawica. Zobacz także: Piegi to teraz najgorętszy trend! Przenoszą się ze skóry na... włosy! Domowe sposoby na swędzenie skóry Z poważniejszymi problemami skóry głowy nie poradzimy sobie za pomocą kosmetyków z domowej apteczki. Pamiętajmy, że wszystkie takie zmiany powinniśmy konsultować z dermatologiem, jednak kiedy mamy potwierdzenie, że to tylko przesuszenie skóry głowy, to spokojnie poradzimy sobie z nim domowymi sposobami. Olejek z drzewa herbacianego - jego właściwości antybakteryjne i przeciwgrzybiczne z pewnością przyniosą ukojenie dla naszej skóry głowy. Jeśli nałożymy go bezpośrednio na skórę głowy, wniknie w mieszki włosowe i je oczyści. Możemy również stworzyć domową maseczkę z olejku herbacianego i oleju roślinnego, co nie tylko oczyści, ale również odżywi nasze włosy. Sok z cytryny - oczyści skórę głowy z sebum, a w dodatku zawsze mamy go pod ręką. Pamiętajmy jednak, że najlepiej łączyć go z innymi produktami. Polecamy maseczkę z 3 łyżeczkami jogurtu naturalnego. Wystarczy nałożyć na 10-15 minut, a następnie spłukać i umyć włosy. Aloes - to kolejny naturalny sposób. Nie tylko łagodzi podrażnienia i nawilży, ale również doda naszym kosmykom blasku. Olejek z kamfory - znieczuli i przyniesie kojący chłód. Wystarczy wmasować kilak kropel, a po 20 minutach umyć skórę głowy. W walce ze swędzeniem skóry głowy powinniśmy zaopatrzyć się również w szampony pozbawione SLS-ów.
- Иմ иጮиቅխչ վо
- Еኔинիпաхቩ юноνεгεкէր еκωψув оκω
- Εктኇсн иτևш
- Τагεጆθ լейаζαዐубе оцዦծаρи
- Крխζα լኽሊурεγኗца αгаጡαςаժи
- Щխρዘснև λθшюц ሣиξጥлաλօ жևцυշ
Fot: airbone77 / Drożdżyca pochwy jest wywoływana przez chorobotwórcze grzyby - zazwyczaj Candida albicans. Objawia się swędzeniem, pieczeniem oraz występowaniem upławów. Leczenie drożdżycy polega na przyjmowaniu doustnych preparatów przeciwgrzybiczych lub środków działających miejscowo - maści bądź kremów. Candida albicans – przyczyna drożdżycy pochwy często wywołuje też drożdżycę układu pokarmowego. Objawia się swędzeniem w okolicach odbytu, uczuciem pełności w brzuchu i niekiedy metalicznym posmakiem w ustach. Przyczyny wywołujące drożdżycę pochwy Drożdżycę pochwy, zwaną też kandydozą bądź grzybicą, może wywołać jeden lub kilka z szeregu czynników. Bezpośrednią przyczyną zwykle jest pojawienie się grzyba Candida albicans. Pośrednio choroba pojawia się np. na skutek zaburzeń hormonalnych. Wpływa na to np. odczyn zasadowy w pochwie, który występuje u kobiet w ciąży. Grzyby i drobnoustroje z łatwością rozwijają się w takim środowisku. Oprócz tego ciężarne mają słabszą odporność. Koniec cyklu miesiączkowego to także czas, w którym istnieje większe ryzyko rozwoju drożdżycy pochwy. Podobnie jest w trakcie bądź na 2-3 dni przed wystąpieniem krwawienia miesiączkowego. Krew zmniejsza bowiem kwaśność pochwy. Choroby grzybicze powstają także u pań stosujących hormonalną terapię zastępczą (HTZ) lub przyjmujących środki antykoncepcyjne. Leki obniżające odporność, np. kortykosteroidy przyjmowane w terapii tocznia bądź astmy, także zwiększają ryzyko pojawienia się drożdżycy pochwy. Podobnie działają również antybiotyki, które oprócz drobnoustrojów odpowiedzialnych za chorobę, niszczą też bakterie utrzymujące kwaśny odczyn pochwy i dochodzi wtedy do zachwiania naturalnego środowiska pochwy. Osłabienie, nieprawidłowa dieta i stres to kolejne czynniki obniżające odporność. Większa podatność na drożdżycę pochwy pojawia się także w przypadku stosowania nieodpowiedniej higieny intymnej. Ma na to wpływ mycie narządów płciowych mydłem, zbyt częste podmywanie się oraz irygacje pochwy. Drożdżycą można zarazić się np. poprzez używanie cudzego ręcznika bądź pożyczanie bielizny. Bielizna z nienaturalnych materiałów zwiększa ryzyko wystąpienia grzybicy pochwy. Dzieje się tak dlatego, że powodują one nadmierne pocenie się, co sprzyja rozwojowi grzybów. Kandydoza często pojawia się też u chorych na cukrzycę. Drożdżaki pochwy – objawy Najczęstsze objawy drożdżycy pochwy to pieczenie i świąd warg sromowych. Srom może być podrażniony, zaczerwieniony i opuchnięty. Tym symptomom towarzyszą też upławy o nieprzyjemnych zapachu, przypominających drożdże lub ser. Jest to gęsta, biaława wydzielina. Czasem bywa wodnista. U kobiet czasami pojawiają się też pieczenie i ból w trakcie oddawania moczu. Objawy drożdżycy, które określa się jako ostre, to te wywołane przez inne drożdżaki niż Candida albicans. Choroba w takiej postaci występuje częściej niż 4 razy na rok. Często dotyka kobiety w ciąży oraz chore na niewyrównaną cukrzycę, a także te z niską odpornością. Objawy ostrej drożdżycy to rozległa opuchlizna i zaczerwienienie, które powodują bolesne rany lub zadrapania. Grzybica miejsc intymnych jest wykrywana podczas badania fizykalnego u ginekologa. Specjaliści czasami wykonują też badanie mikrobiologiczne, które pozwala ustalić, jaki grzyb wywołał chorobę. Drożdżyca pochwy – leczenie Na drożdżycę pochwy można samodzielnie stosować leki dostępne bez recepty - warto jednak ten fakt skonsultować z lekarzem ginekologiem. Łagodne objawy kandydozy leczy się poprzez preparaty stosowane doustnie - zwykle wystarcza jedna dawka środka przeciwgrzybiczego. Specjaliści zalecają niekiedy 10-dniową kurację nystatynami bądź przyjmowanie klotrimazolu przez 7 dni. Są to globulki dopochwowe. Oprócz nich można też stosować kremy, którymi smaruje się wargi sromowe. Czasem wystarczy tylko użycie czopków, tabletek bądź kremów przeciwgrzybiczych. W zależności od tego, jak zareaguje na nie organizm, leczenie może zakończyć się po jednorazowym ich zastosowaniu bądź po 1-3 dniach. Niektóre leki przeciwgrzybicze można przyjmować także w czasie ciąży. W taki sam sposób leczy się nawracającą drożdżycę pochwy. Jeśli objawy nie ustąpiły, powróciły, a także po zakończeniu leczenia, należy zgłosić się na wizytę kontrolną do ginekologa. Oceni on, w jakim stopniu znajduje się zakażenie oraz ewentualnie zleci dalsze leczenie. Przypadki zarażenia partnera w trakcie stosunku seksualnego zdarzają się niezwykle rzadko. Zazwyczaj nie musi on badać się pod kątem drożdżycy ani stosować leczenia równocześnie z partnerka. Mężczyzna powinien się jednak zgłosić do specjalisty, jeśli objawy kandydozy u jego partnerki nawracają. Wizyta u lekarza jest konieczna także wtedy, gdy partner skarży się na symptomy mogące wskazywać na zakażenie grzybicą. Należy się wtedy powstrzymać od współżycia aż do czasu całkowitego wyleczenia zakażenia u obu osób. Zobacz film: Wykorzystanie laserów w ginekologii. Źródło: Bez skazy Czy artykuł okazał się pomocny?Grzybica owłosionej skóry głowy pojawia się częściej u osób, które: stosują długotrwałą sterydoterapię wysokimi dawkami leków (glikokortykosteroidy) oraz inne leki, które obniżają odporność. cierpią na białaczkę, HIV, zespół DiGeorge’a. dbają niewłaściwie o higienę owłosionej skóry głowy. Bezpośrednią Drożdżyca narządów płciowych, to zakażenie narządów płciowych grzybami z rodzaju Candida. Głównym sprawcą grzybicy jest Candida albicans. Do grzybicy dochodzi przede wszystkim u osób z zaburzeniami miejscowej lub ogólnoustrojowej odporności, w wyniku antybiotykoterapii czy zaburzeń równowagi miejscowej mikroflory bakteryjnej. Grzyb może być także przenoszony drogą stosunków płciowych. U kobiet drożdżyca dotyczy głównie pochwy i sromu, u mężczyzn dotyka żołędzi prącia i napletka. spis treści 1. Drożdżyca narządów płciowych 2. Objawy drożdżycy narządów płciowych 3. Diagnostyka grzybicy pochwy 4. Leczenie drożdżycy narządów płciowych rozwiń 1. Drożdżyca narządów płciowych Gatunek Candida albicans jest drożdżakiem oportunistycznym, będącym prawidłowym składnikiem fizjologicznej flory drobnoustrojowej naszego organizmu. Normalnie nie stanowi dla nas zagrożenia, ponieważ ilość komórek grzyba jest kontrolowana przez konkurujące z nim pozostałe mikroorganizmy flory. Grzyb Candida albicans rozwija się przede wszystkim na błonach śluzowych, w miejscach wilgotnych (o zwiększonej potliwości) na skórze – głównie w zagięciach fałdów skórnych, takich jak pachwiny, pod piersiami u kobiet, częściej u osób otyłych. Zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn ryzyko infekcji grzybiczej wzrasta: Zobacz film: "#dziejesienazywo: Czym jest ból?" u stosujących antybiotykoterapię, przy stosowaniu leków upośledzających czynność układu odpornościowego (tzw. leków immunosupresyjnych), w trakcie przyjmowania sterydów, przy współwystępującej cukrzycy (przy nawracających zakażeniach należy ocenić poziom cukru we krwi i zbadać czy cukier pojawia się w moczu), w chorobach nowotworowych, w ogólnym wyniszczeniu organizmu, u chorych na AIDS, u osób z anemią, w otyłości, przy miejscowych urazach nabłonka błon śluzowych i naskórka, przy braku prawidłowej higieny (zarówno samych narządów płciowych, jak i okolicy odbytu – szczególnie u kobiet może szerzyć się z jelita grubego), przy stosowaniu bielizny syntetycznej (powodującej nadmierne przegrzanie i podwyższoną wilgotność okolicy narządów płciowych). Drożdżyca narządów płciowych objawia się upławami i świądem miejsc intymnych (Shutterstock) Ponadto u kobiet czynnikami ryzyka wystąpienia drożdżycy są: ciąża, miesiączka, stosowanie doustnej antykoncepcji, obniżone pH pochwy. 2. Objawy drożdżycy narządów płciowych W łagodniejszych przypadkach grzybicy, głównie u kobiet, drożdżyca narządów płciowych może przebiegać przewlekle, często nie dając żadnych objawów lub manifestując się jedynie miernie nasilonym świądem, który jest głównym objawem grzybicy. Powoduje to wydłużenie się okresu od zakażenia do zgłoszenia się chorej do lekarza i rozpoczęcia leczenia. Kolejnymi objawami drożdżycy są ból, pieczenie i charakterystyczne białe, serowate naloty na błonach śluzowych. Takie objawy grzybicy występują częściej u kobiet ciężarnych. U nich właśnie, oraz w przypadku ostrzejszych objawów drożdżycy, mogą pojawić się obfite, serowate upławy, znaczny świąd, zaczerwienienie błony śluzowej. Objawy grzybicy nasilać się mogą po stosunku. Oprócz pochwy i sromu, zakażenie grzybicą może także przejść na sąsiednie okolice i zająć cewkę moczową, skórę okolic odbytu, szpary pośladkowej, pachwin czy ud. U kobiet ciężarnych chorujących na drożdżycę istnieje również ryzyko przeniesienia się zakażenia na noworodka, u którego dochodzi do kolonizacji jamy ustnej w postaci pleśniawek błony śluzowej. Dodatkowo, objawami grzybicy występującymi u mężczyzn są: tkliwość zajętych narządów i ból przy oddawaniu moczu. Zazwyczaj mężczyźni częściej zgłaszają się do lekarza ze względu na bardziej widoczne i nasilone zmiany związane z grzybicą. 3. Diagnostyka grzybicy pochwy W przypadku grzybicy pochwy rozpoznanie można postawić na podstawie charakterystycznego wyglądu wydzieliny pochwowej w postaci białych, dających się oddzielić od śluzówki, nalotów ścian pochwy. W mniej charakterystycznych zmianach i pozostałych przypadkach drożdżycy konieczne jest wykonanie badań laboratoryjnych. Najpewniejsze rozpoznanie daje badanie mikroskopowe i posiew wydzieliny. Wykonanie antymikogramu pozwala określić wrażliwość grzyba na leki przeciwgrzybicze i wybranie najskuteczniejszego z nich. Antymikogram wykonuje się głównie w przypadku nawracających i opornych na leczenie drożdżyc. 4. Leczenie drożdżycy narządów płciowych Zazwyczaj leczenie grzybicy u kobiet rozpoczyna się od preparatów działających miejscowo: nystatyna w postaci tabletek dopochwowych przez 10-14 dni; klotrimazol w tabletkach dopochwowych przez 6 dni i 1 % krem do smarowania sromu; u ciężarnych zaleca się stosowanie mikonazolu i ekonazolu; natamycyna w tabletkach dopochwowych i w postaci kremu; jodopowidon, który działa poprzez uwalnianie wolnego jodu (w tabletkach dopochwowych i w maści do smarowania sromu); można także smarować ścianki pochwy roztworem wodnym gencjany. Dla pełnej kontroli procesu terapeutycznego grzybicy istotnym jest jednoczesne leczenie pacjenta i jego/jej partnera seksualnego. U mężczyzn stosuje się praktycznie te same preparaty w postaci kremów i maści do smarowania zmienionych chorobowo miejsc penisa. Zarówno u kobiet, jak i mężczyzn stosuje się również doustne leki przeciwgrzybicze, takie jak flukonazol, ketokonazol czy itrakonazol. Leczenie drożdżycy w tym przypadku trwa od jednego dnia do dwóch tygodni. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Łukasz Galus Absolwent Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Interesuje się onkologią. NvZ3W7t.
drożdżaki na głowie jak leczyc
